ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ

Κι οσο πιο πολυ ζεστη κανει, τοσο πιο πολυ παω για τρεξιμο… το μονο που λειπει ειναι να βαλω και καποιον να με μαστιγωνει οσο τρεχω . Και κοροιδευουν οι αλλοι σαν τον φιλο μου τον Σηφη οτι δεν παω καμια θαλασσα και παω και τρεχω στο βουνο που αυτος πηγε και ετρεξε με 35 βαθμους τον Ολυμπο...

Μηπως κι αν παω διακοπες στο νησι δεν θα τρεχω ?

Κι εκει τα ιδια θα κανω και εχει και πιο πολλες ανηφορες για ναμαι ετοιμος για την Αθηνα τον Νοεμβριο .

Τι να κατσω να κανω να βλεπω το Γιουρο ? Πολυ βαρετο φετος, πω - πω δεν βλεπεται... Την τελευταια  φορα που εκατσα να δω αγωνα συνελαβα τον εαυτο μου να εχω μετρησει τις τις τριχες μεσα στη μυτη μου και να ετοιμαζομαι να πιασω αυτες στα αυτια μου (και μαλιστα τις μετρουσα χωρις χερια,  μονο με τη συναισθηση). 

Αποφασισα ετσι να κανω το τρεξιμο μου σχεδον αποκλειστικα στο βουνο παροτι θα τρεξω σε αγωνα στην ασφαλτο. Ετσι κι αλλιως ειμαι πιο αργος απο τα δεντρα , δεν μου κανει και τιποτε το τρεξιμο στον δρομο και το σταδιο , μονο κανα λονγκ ραν θα κανω εκει προς το τελος.

Γιατι στο βουνο καταλαβαινω οτι βελτιωνομαι καπως,  κυριως με πολλες- πολλες ανηφορες οι οποιες εχουν αρχισει και ΜΕ αρεσουν (και γι'αυτο φταιει ο Μπαμπης αποκλειστικα - ενας ειναι ο Μπαμπης). Την τελευταια φορα δε ,  πετυχα δυο φιλους   που ανεβαιναν αποφασισμενοι να φαει η μυγα σιδερο και το κουνουπι ατσαλι , και αν και με με ειδαν να αγκομαχω σαν εγκυος γαϊδαρα ,  με παροτρυναν να παω πιο εντατικα και να μην λουφαρω την ανηφορα περπατωντας.

Φυσικα ως γνωστος ψυχαναγκαστικος αντι να κατσω στα αυγα μου κανοντας το τρενο , ακολουθησα την συμβουλη τους βγαζοντας καπνους μεχρι την κορυφη (εκαψα φλαντζα σιγουρα ) ενω μεσα μου παρακαλουσα να βγουν τιποτε τρελλαμενα αγριογουρουνα να με απαλλαξουν απο τα βασανα  (οταν τα θες δεν εμφανιζονται).

 Με λιγα λογια συνεχιζω την  φοβερα φανταστικη προπονηση -  πολυ επιστημονικως καταρτισμενη.  Διοτι ολες τις προηγουμενες φορες ακολουθησα κατα γραμμα το τρομερο μου προγραμμα - αφιχθεν απο Αμερικη  - φτιαγμενο απο εναν προπονητη που εχει προπονησει ολη την αφροκρεμα του  παγκοσμιου μαραθωνισμου αλλα φυσικα αποτελεσα την ταφοπλακα και αυτου του  προγραμματος. Το οποιο σε οσο πιο εντατικη μορφή του το ακολουθησα, τοσο χειροτερο χρονο εκανα.

Οποτε ανηφορα και παλι ανηφορα, κανεις δεν περιμενει χρονο στις ανηφορες. Αν μη τι αλλο να ειμαι σε λιγο καλη κατασταση για το τελος Ιουλιου και το Ζαγορι…

Η Γιαννουλα αυτοπροσωπως