ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ - ΠΑΛΙ

Nα τρεχεις αβερτα  χιλιομετρα , να τερματιζεις και να εισαι σα να επεσες απο μπαλκονι του τριτου.

Να ποναν τα ποδια σου για μερες.

Να μαυριζουν και να φευγουν νυχια.

 Να βλαστημας την ωρα και τη στιγμη που το πηρες αποφαση ειδικα απο το 30ο χιλιομετρο και επειτα.

Οι φρικτες  πρωτες ωρες μετα τον τερματισμο που εισαι με πιασμενα ποδια που καινε κιολας και δεν μπορεις να περπατησεις.

Η ζεστη (ή το  κρυο ή η βροχη) που τρως στον αγωνα.

Ολα αυτα τα ωραια δεν μπορουν να μου λειψουν φυσικα και με το που γυρισα στρωθηκα στην προπονηση,  ενοψει του μαραθωνιου της Αθηνας στον οποιο θα τρεξω  - καλως εχοντων των πραγματων για δευτερη  συνεχομενη χρονια και ουσιαστικα τριτο αγωνα μεσα σε ενα χρονο.  

Ξαναβρηκα και την παρεα του σταδιου , που καθολου δεν μου ειχε λειψει τετοιοι μουργοι που ειναι. 

Το παραδοξο ειναι οτι μ'αρεσει ολη  αυτη η προετοιμασια και το τρεξιμο χωρις να τρελαινομαι πια για τον αγωνα. (τι να τρελαινεσαι εδω που τα λεμε , 42 χιλιομετρα κοπανημα επι ποσες ωρες, γιατι ειμαι και αργος, οι αλλοι τουλαχιστον τελειωνουν μανι-μανι σε κανα τριωρο - τρεισημισαωρο ενω εγω συνεχιζω στο διηνεκες  - Αν και βεβαια εχει τη φαση του αμα εισαι σε καμια ωραια πολη, στην Αθηνα παντως μου αρεσε πολυ, ως διαδρομη δεν ηταν και τιποτε τρομερο  να τα λεμε κι αυτα , αλλα ηταν ωραιο που υπηρχε πολυς κοσμος στον δρομο και το Παναθηναικο Σταδιο στον τερματισμο...)

Αλλα εκει... Τουλαχιστον φετος αποφασισα οτι ετσι κι αλλιως πιο γρηγορος δεν γινομαι καθοτι αυτο απαιτει να γινω νεοτερος καμια εικοσαετια , πραγμα δυσκολο , το μονο που μπορει κανεις να κανει γι'αυτο ειναι να βαψει τα μαλλια του (αν εχει) και παλι χρονους δεν κατεβαζει.

Οποτε εκοψα τα ανοιγματα και τα λοιπα σαλτανατια,  τρεχω σχεδον μονο βουνο πια και φχαριστιεμαι , παω και μονος μου τετοιος μονοχνωτος που ειμαι βγαζω φωτογραφιες τις χελωνες τα αλλα τα ζωα και καμια φορα τους αλλους δρομεις  , κι αυτο αν τους ξερω,  αλλιως παριστανω τον αγριο, βγαζω κατι μουγκρητα, κατι σαλια και με αποφευγουν...

Συνανταω δε και κατα καιρους και κατι αλλους ομοιοπαθεις που με ρωταν αν κανω προπονηση για την Αθηνα "ναι" λεω γω , αλλα "τρεχω επτα φορες, τρεις βουνο,  4 σταδιο, 90-100 χιλομετρα την εβδομαδα",  ετσι για να τους αγχωσω, γιατι ειμαι κακοηθης γι'αυτο... Σιγα δηλαδη που θα τρεχα  τοσο , πηγα τις προαλλες να κανω και κατι ανοιγματα στο σταδιο ξεχασα οτι ειμαι παλιοντακοτα στο δευτερο ανοιγμα βγηκα off για μια βδομαδα.

Γιατι  - να το πω κι αυτο -  υπαρχουν κατι πυροβολημενοι   που οταν τους ρωταει κανας απειρος δρομεας  , ποσο να τρεχει για να κανεις μαραθωνιο , του λενε κατι τρελλα νουμερα για να δειξουν και καλα τι υπεραθλητες ειναι αυτοι , κουνια που τους κουναγε, απο βλαμμενους ενα σωρο , το εργοστασιο βγαζει καθε μερα…   Εγω τουλαχιστον το κανω απο καθαρη κακια και διεστραμμενο χιουμορ…

Αλλες δεκα εβδομαδες …