ΑΚΟΜΗ ΕΝΑΣ

5 στους 5 Νυκτερινους ετρεξα , αλλον καλα,  αλλον ασχημα -κυριως ασχημα - αλλα φετος εκανα και ατομικο ρεκορ (δεν ηταν δυσκολο τετοιο που ηταν αλλα τελος παντων). Αυτο σημαινει οτι προοδευω αργα αλλα σταθερα - με αυτον τον ρυθμο σε καμια 30αρια χρονια θα φτασω τις επιδοσεις των αλλων στους αγωνες, αλλα τοτε βεβαια θαμαι σαν τον Χιροχιτο τι να το κανεις...

Παντως αναθαρρησα λιγο , αρχισε να με πιανει η προπονηση μετα απο 6-7 χρονια εντατικου τρεξιματος , γιατι θα κατεβασω και το πτωμα μου και στην Αθηνα τον αλλο μηνα για νεες λαμπρες σελιδες του αθλητισμου. Ετρεξα φυσικα με την "φανελα" (λεμε τωρα) του τοπικου συνδεσμου Βετερανων , ακομη ενα  ενδοξο σωματειο,  το οποιο σπαρασσεται (και αυτο) απο καυγαδες . Τα λεγα εγω αλλα κανεις δεν μ'ακουει , καλυτερα μονος, ακομη και στο τρεξιμο , απο δυο και πανω αρχιζουν οι κλωτσοπατιναδες... Η αθληση  εξημερωνει λενε μετα...

Ξεκινησαμε ολο θαρρος με τον Διοσκουρο (που τον εχει φαει η τεμπελια τελευταια) και με αφησε φετος να τρεχω μονος προς το ανεπαναληπτο ρεκορ μου, ενω αυτος ετρεχε πισω απο μια αγαλματενια δρομεα, απο τις πολλες που ετρεξαν στα 21 χλμ το Σαββατο.

Γιατι τωρα με την "γιγαντωση  του δρομικου κινηματος "   εχουμε και αυτον τον νταλκα , να παρουσιαζονται κατι τετοιες και να μας κολαζουν εν ωρα αγωνα , αλλα εμεις χαρακτηρες , αντεχουμε (οχι παρα πολυ, αλλα το παλευουμε τελος παντων) . Ο Διοσκουρος βεβαια ειναι εναρετο παιδι και αντιστεκεται στους πειρασμους ,  αλλα αυτο ειχε επιπτωση στην αγωνιστικη του αποδοση με αποτελεσμα για πρωτη φορα μετα απο χρονια να μην τερματισουμε μαζι.

Πολυς κοσμος το Σαββατο, παρα πολλοι οι γνωστοι , καναμε μια ωρα για το ζεσταμα απο τις πολλες κουβεντες που πιασαμε στον δρομο , δεν εμεινε και κανεις να μην τρεξει, ηταν εντυπωσιακη η συμμετοχη του κοσμου. Πολλοι εθελοντες,  πρωτη φορα τοσοι πολλοι θεατες, τυμπανα,  μουσικες , φωνες , ωραια ηταν , αν ηταν και η σβουριτσα θαταν καλυτερα .

Βγαλαμε φυσικα φωτογραφιες, να βλεπουν τις μουτσουνες μας οι διαφοροι στα σοσιαλ μηδια  και μεσα σε αριστες συνθηκες για αγωνα ξεχυθηκαμε προς την  επιτευξη των στοχων μας  . Εχει τη φαση του, να τρεχεις μεσα σε τοσο πληθος  στην πολη σου, ειναι σα να πηγαινεις βολτα στην Τσιμισκη (που πηγαινεις) βλεποντας κοσμο στη διαδρομη, πιανεις κουβεντες καθ'οδον  , περναει η ωρα ευχαριστα . Εχει πλακα οταν συμβαινει αυτο , μου εχει τυχει πολλες φορες να βρω πελατες μου σε αγωνες , τρεχουμε μαζι , συζηταμε τις περιπτωσεις τους , περναω ευχαριστα σαν μονοχνωτος και κολλημενος τυπος που ειμαι.

Οι δυο στροφες του αγωνα βοηθανε κιολας να δεις και τους πρωτους στο πανε - ελα της διαδρομης, γιατι αυτους τους πρωτους μια ζωη μονο στις φωτογραφιες τους βλεπουμε. Ειδα και τους διαφορους φιλους να φευγουν σφαιρα  , ολοι εκαναν ρεκορ παλι, να μην με αφησουν να χαρω μονος μου τον αγωνιστικο μου θριαμβο.  Αλλα τετοιοι ειναι...

Εν τελει τερματισαμε ολοι λιγο -πολυ ευχαριστημενοι , ολοι παντως πεινασμενοι μετα απο την τιτανια υπερπροσπαθεια (ειχε και καντινες στην διαδρομη σπασανε μυτες απο την τσικνα) ολοκληρωνοντας ακομη μια συμμετοχη , την πεμπτη. 

Ο Νυκτερινος της Θεσσαλονικης εχει εξελιχθει σε σπουδαια διοργανωση , νομιζω οτι φετος ηταν η καλυτερη ολων, ελπιζω να την τρεχω για πολυ ακομα.   

Η Αυτου Εξοχοτης, αυτοκρατορας Χιροχιτο